دلت که آرام نباشد و بگیرد...

 خنده هات و خوشی هایت که هیچ،بیخیالی هایت هم دردی دوا نمی کند...

کافیست بهانه اش جور شود،بغض امان نمی دهد

 و

چشمانت را چشمه می کند

دم از بازی حکم میزنی!

دم از حکم دل میزنی!

پس به زبان "قمار" برایت میگویم!

قمار زندگی را به کسی باختم که "تکِ دل" را با "خشت" برید!!!!!جریمه اش یک عمر"حسرت" شد!

باختِ زیبایی بود!

یاد گرفتم به "دل" ، "دل" نبندم!

یاد گرفتم از روی "دل" حکم نکنم!

"دل" را باید " بُــر" زد جایش "سنگ" ریخت که با "خشت"، "تک بــُری" نکنن...!!!!!!!!

 :̤̈ع̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ا̤̤̈̈ق̤̤̈̈ب̤̤̈̈ت̤̤̈̈ ̤̤̈̈ی̤̤̈̈ک̤̤̈̈ ̤̤̈̈ج̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ا̤̤̈̈ی̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈…̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ی̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ک̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ ̤̤̈̈و̤̤̈̈ق̤̤̈̈ت̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈…̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ب̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ه̤̤̈̈ ̤̤̈̈ق̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈و̤̤̈̈ل̤̤̈̈ ̤̤̈̈ش̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ا̤̤̈̈ز̤̤̈̈د̤̤̈̈ه̤̤̈̈ ̤̤̈̈ک̤̤̈̈و̤̤̈̈چ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈و̤̤̈̈ل̤̤̈̈و̤̤̈̈:̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈د̤̤̈̈ل̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ت̤̤̈̈ ̤̤̈̈ا̤̤̈̈ه̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ل̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈ی̤̤̈̈ک̤̤̈̈ ̤̤̈̈ن̤̤̈̈ف̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ر̤̤̈̈ ̤̤̈̈م̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈ش̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈و̤̤̈̈د̤̤̈̈ ̤̤̈̈…̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈و̤̤̈̈ ̤̤̈̈د̤̤̈̈ل̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ت̤̤̈̈ ̤̤̈̈؛̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ب̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ر̤̤̈̈ا̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈ن̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈و̤̤̈̈ا̤̤̈̈ز̤̤̈̈ش̤̤̈̈ ̤̤̈̈ه̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ا̤̤̈̈ی̤̤̈̈ش̤̤̈̈ ̤̤̈̈ت̤̤̈̈ن̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈گ̤̤̈̈ ̤̤̈̈م̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈ش̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈و̤̤̈̈د̤̤̈̈ ̤̤̈̈…̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ت̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈و̤̤̈̈ ̤̤̈̈م̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈م̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ا̤̤̈̈ن̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈و̤̤̈̈ ̤̤̈̈د̤̤̈̈ل̤̤̈̈ت̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ن̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈گ̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈ه̤̤̈̈ا̤̤̈̈ ̤̤̈̈…̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ت̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈و̤̤̈̈ ̤̤̈̈م̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈م̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ا̤̤̈̈ن̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈و̤̤̈̈ ̤̤̈̈ق̤̤̈̈ل̤̤̈̈ب̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈ک̤̤̈̈ه̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ل̤̤̈̈ح̤̤̈̈ظ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ه̤̤̈̈ ̤̤̈̈د̤̤̈̈ی̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈د̤̤̈̈ا̤̤̈̈ر̤̤̈̈ ̤̤̈̈ت̤̤̈̈ن̤̤̈̈د̤̤̈̈ت̤̤̈̈ر̤̤̈̈ ̤̤̈̈م̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈ت̤̤̈̈پ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈د̤̤̈̈.̤̤̈̈.̤̤̈̈.̤̤̈̈.̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈س̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ر̤̤̈̈ا̤̤̈̈س̤̤̈̈ی̤̤̈̈م̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ه̤̤̈̈ ̤̤̈̈م̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈ش̤̤̈̈و̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈…̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ب̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈د̤̤̈̈س̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ت̤̤̈̈ ̤̤̈̈و̤̤̈̈ ̤̤̈̈پ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ا̤̤̈̈ ̤̤̈̈م̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈ش̤̤̈̈و̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈…̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈د̤̤̈̈ل̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈و̤̤̈̈ا̤̤̈̈پ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈س̤̤̈̈ ̤̤̈̈م̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈ش̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈و̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈…̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈د̤̤̈̈ل̤̤̈̈ب̤̤̈̈س̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ت̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ه̤̤̈̈ ̤̤̈̈م̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈ش̤̤̈̈و̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈…̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈و̤̤̈̈ ̤̤̈̈م̤̤̈̈ح̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ک̤̤̈̈و̤̤̈̈م̤̤̈̈ ̤̤̈̈م̤̤̈̈ی̤̤̈̈ش̤̤̈̈و̤̤̈̈ی̤̤̈̈.̤̤̈̈.̤̤̈̈.̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ب̤̤̈̈ه̤̤̈̈ ̤̤̈̈ع̤̤̈̈ش̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ق̤̤̈̈ ̤̤̈̈و̤̤̈̈ ̤̤̈̈ع̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ا̤̤̈̈ش̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ق̤̤̈̈ ̤̤̈̈ب̤̤̈̈و̤̤̈̈د̤̤̈̈ن̤̤̈̈.̤̤̈̈.̤̤̈̈.̤̤̈̈.̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ع̤̤̈̈ش̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ق̤̤̈̈ی̤̤̈̈ ̤̤̈̈ک̤̤̈̈ه̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ ̤̤̈̈ح̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ا̤̤̈̈ل̤̤̈̈ا̤̤̈̈ ̤̤̈̈ش̤̤̈̈د̤̤̈̈ه̤̤̈̈ ̤̤̈̈ا̤̤̈̈س̤̤̈̈ت̤̤̈̈ ̤̤̈̈ت̤̤̈̈م̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ا̤̤̈̈م̤̤̈̈ ̤̤̈̈ذ̤̤̈̈ک̤̤̈̈ر̤̤̈̈ ̤̤̈̈و̤̤̈̈ ̤̤̈̈ف̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ک̤̤̈̈ر̤̤̈̈ت̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈ـ̤̤̈̈.̤̤̈̈.̤̤̈̈.̤̈:

تا می خواهم از تو دل بکنم

صبر می آید!

چقدر این عطسه های

"پاییزی"

را دوست دارم...

در کنار ساحل دریای غم

قایقی می سازم از دلواپسی

بر دو سوی پرچمش خواهم نوشت

یک مسافر از دیار بی کسی

نیست مرا با احدی قهر و خشم

هر که بیاید قدمش رو چشم

شمع می سوزد پروانه به دورش نگران

ما که می سوزیم پروانه نداریم چه کنیم؟

 آنـــکـــه دســـتـــش را مـــحـــکـــمـ گرفـــتـــه ای...

دیـــروز عـــــاشــــق من بـــود

دســــتانـــتـ  را خــــسته نـــکــنـ ...

مــحــکـــمـ یـا آرامـ

اگر مدیر بودم یکی از شرایط ثبت نام و عشق میگذاشتم،
اگر دبیر ریاضی بودم عشق را با عشق جمع میکردم،
اگر معمار بودم قصری از عشق میساختم،
اگر سارق بودم فقط  عشق را میدزدیدم،
اگر بیمار بودم فقط شربت عشق مینوشیدم،
اگر درجه دار بودم فقط به عشق سلام میدادم،
اگر خلبان بودم در آسمان عشق پرواز میکردم،
اگر دبیر ورزش بودم به بچه ها میگفتم با عشق نرمش کنید،
اگر خواننده بودم فقط از عشق میخواندم

دیده اگر خطا کند دل که خطا نمی کند

دل به زمانه داده ام هر چه زمانه میکند

آری.....

گاهی اوقات عاشق می شویم

و طوری عشق می ورزیم که گویا معشوق پاره ای از تنمان شده

و هر لحظه او را به خود نزدیکتر می بینیم

به طوری که همه آینده خود را در  وجود او خلاصه کرده

وحتی گاهی اوقات زندگی بدون او را بدتر از جهنم می بینیم

و گاهی اوقات دلمان آنقدر برایش تنگ می شود

 که می خواهیم او را از  رویاهایمان بیرون کشیده

و در دنیای واقعی در آغوش گرفته و به اندازه تمام عمر گریه کنیم.....

از سکـــوتــم بتـــرس ...!

ندارد...

هـمـــــه چـیـز دسـت             بـــه دسـت هـم مــیـدن
تـا تـــــــــــــــــــــــــــــــو را     غـــــــــــــــــــــــــــــــــرق در
کـمـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی هـــــــــــــــــــــــــــــــــوای بـهـاری
یـــــــــــــــــــــــــــــــــــــک وجـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــب پـیـاده رو
یــــــــــــــــــــــــــــــــه جاده خـلـــــوت تـــــــو حـــــوالی خـــــــونتون
دوکـلـمـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه حــــــــرف
بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــوی یـــــــــــــــــــــــــه عَـطـر خـــاص 
هـمـــــــــــــــــه و هـمــــــــــــــــــــــه کـافـیـه بـرای ایـنـکـه
تـــــو چـنـد سـاعـت وسـط اتــاقـت دراز بــــکـشـی
و خـیره بـشی به سقف یک آه بـلـــند بـکشی
و در دلت بــگی: سلامتی خودمو

این همــــــــــــه صبرم
و صـــــــــدای

بـــارون

بشـه

گاهی سخت میشود.دوستش داری و نمیداند

               دوستش داری و نمیخواهد.دوستش داری و نمی آید

              دوستش داری و سهم تو از بودنش فقط تصویری است

              رویایی در سرزمین خیالت.دوستش داری و سهم تو از

شهامت میخواهد دوست داشتن کسی که

هیچ وقت

هیچ زمان

سهم تو نخواهد شد